Budowle "wykonywano z niesłychaną pracowitością, (...) złota i srebra używano jakoby to był zwykły metal, a marmuru, jak pospolitego kamienia". Tak mówił w 1632 r., Peter Mundy, angielski podróżnik, o powstającym dopiero Tadż Mahal - imponującemu mauzoleum, które Szachdżachan, władca imperium, zbudował jako dowód wielkiej miłości do swojej zmarłej przedwcześnie żony.
 |
| Tadż Mahal, fot.: Vitor D'Agnoluzzo, Flickr, CC BY 2.0 |
Jest XVII w. Na terenie dzisiejszych Indii kwitnie imperium rządzone przez Szachdżachana I - władcę z dynastii Wielkich Mongołów, spokrewnionego z takimi postaciami jak Tamerlan, czy Dżyngis-chan. Nie o historii jednak tym razem, ale o wielkiej miłości jaka połączyła Szachdżachana z jego żoną, Mumtaz Mahal. Jedna z legend głosi, że władca po raz pierwszy spotkał ukochaną na bazarze, gdzie sprzedawała różnorodne świecidełka i ozdoby. Miało się to dziać w trakcie muzułmańskich obchodów Nowego Roku, w trakcie których panny z dworu przemieniały się w sprzedawczynie, a ich klientkami były inne szlachetnie urodzone kobiety. Ile w tej historii jest prawdy, nie wiadomo. Faktem jest natomiast, że 30 kwietnia 1612 odbyła się ceremonia ślubna królewskiej, młodej pary. Świeżo upieczona królowa, imieniem Arjumand Banu, otrzymała nowe imię - Mumtaz Mahal, co oznacza "Pierwsza Wybranka z Pałacu".
 |
| Tadż Mahal, fot.: Man Bartlett, Flickr, CC BY 2.0 |
Szachdżachan i Mumtaz tworzyli niezwykłą, szaleńczo w sobie zakochaną parę. Władca żonę szanował i był z niej dumny. Była jego partnerką i powierniczą, z którą rozmawiał o wszystkim i u której szukał porady. Kiedy przychodził czas wyprawy wojennej, Mumtaz chciała, aby mąż zabierał ją ze sobą. Podczas jednej z nich, około 1000 km. od Agry, stolicy imperium, w której znajduje się Tadż Mahal, królowa urodziła 14. dziecko. Niestety wydawszy na świat potomka, zmarła z wycieńczenia.
Po śmierci ukochanej żony, król pogrążył się w żalu na blisko dwa lata. Odmawiał publicznych wystąpień, nie chciał nosić królewskich szat. Nie jadał wykwintnych kolacji. Niemal natychmiast po śmierci Mumtaz, Szachdżachan rozpoczął budowę jej mauzoleum. Pozwoliło mu to chociaż trochę ukoić ból. Tadż Mahal powstawał przez 22 lata (1632-1654), a pracowało przy nim ponad 20 000 robotników. Biały marmur, z którego jest zbudowany przywożono z odległego o 200 km Jodhpuru. Kamienie szlachetne używane do dekoracji w niemałych ilościach również transportowano z bardzo odległych miejsc: szafirowy lapis lazuli pochodzi z Cejlonu, ciemnozielony malachit z Rosji, a błękitny turkus z Tybetu. Przyjęło się powiedzenie, że Mongołowie budowali jak giganci, a wykańczali jak jubilerzy - każdy z tysięcy misternych kwiatów zdobiących grobowiec królowej wykonano z blisko 60 różnych kamieni szlachetnych.
 |
| Tadż Mahal, fot.: Gerard McGovern, Flickr, CC BY 2.0 |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz